Şimdiki düzende ne ara anlatılıyor bilmem ama bizim ortaokul yıllarında, biraz da adını çağrıştırdığı gofret sebebi ile severek ezberlediğimiz bir formüldür yazının başlığında yer alan. Formülde yer alan “o” gerçek nesneyi tanımlarken “i” ise ders kitabındaki ifadesi ile “zahirî” nesne için kullanılırdı. Zahirî’nin sözlük anlamı “görünen, görünürdeki” olarak geçiyor; Türkçe’sine aynı zamanda “sanal” da deniyordu.

İşe neresinden baktığınıza göre değişir muhakkak ama, bilişim diye yaptığımız işin büyük çoğunluğunun veri aktarmak olduğunu söylesek çok da yanılmış olmayız. Sonuçta veri üzerindeki değişikliği yalnızca işlemcilerde yapıyoruz. Sabit diskteki veriyi belleğe taşıyor, işlemcide değşiklikler yapıp yeni veriler üretiyor, bunları da kaybolmasın diye yine bellek üzerinden sabit disklere yazıyoruz. Kendi bilgisayarımızdaki verilerle yetinmeyip bunları aynı ya da uzak konumdaki bilişim cihazları ile paylaşmak için de ağ cihazlarından faydalanıyoruz. İşin bir sürü detayı var, ama yapılan iş bir çeşit taşımacılık.

1950’lerden 1960’lı yılların başlarına kadar olan dönem Amerika’nın Altın Çağı olarak bilinir. Savaştan çıkmış bir dünyada ekonomik endişelerin bir kenara bırakıldığı, her şeyin daha büyük, daha çok olmasının makbul olduğu bir zaman dilimidir. Bunu anlatan belki de en güzel örnek o devrin Amerikan arabalarıdır. Bizim daha çok dolmuş olarak bildiğimiz Impala’lar, Buick’lerin devridir o zamanlar. Motorlar 6 – 7 litre, 300 – 400 beygir gücünde, içerisi salon salomanje. Herkesin kapısında ikişer üçer; insanlar bu metalara sahip olmanın verdiği mutluluğu yaşarlar.