Davul dediğin deyimlere konu olmuş; sesi uzaktan hoş gelir diye. Doğru gerçekten de. Yaklaştıkça daha başka bir şeyin sesini duyamaz oluyorsun çünkü. Tek başına da çekilmiyor meret. Yine de garip bir cazibesi var, illa ki eline alıp iki de sen vurmak istiyorsun. Ama yanına varıp tokmağı da eline alınca… O zaman iş değişiyor.

Star Wars Episode I – The Phantom Menace filminde, benim de çok sevdiğim bir replik var. Jedi sanatlarında olduğu kadar devrik cümle kurmada da usta sayılan Usta Yoda, genç Anakin’i Jedi konseyine getirdiklerinde bakar ve der ki “Fear is the path to the dark side. Fear leads to anger. Anger leads to hate. Hate leads to suffering. I sense much fear in you”.

“Home is where the heart is” diye İngilizce bir deyiş vardır; yuvan kalbinin olduğu yerdir. O yüzden olsa gerek ki Pazar akşamlarından itibaren kendimi pek evimde hissetmiyorum. Zor iş insanın en sevdiğinin sıcaklığını sadece iki gün yaşaması.

Bu aralar gene deliler gibi arıyorlar. Bankası, TV paketi, sigortası. Açsan bi türlü, açmasan biliyorsun ki sen açana kadar tacize devam. Bi yerlerden girmişiz veritabanına. Bi de, görevleri heralde gariplerimin, hani, uzuuun uzadıya, niye istemezsiniz, şöyle yapsak olmaz mı filan. Ters de konuşmak istemiyorum, o rutini yapmak için çalışıyor çocuklar sonuçta; yoksa elin genç kızının benim erotik paket seyretmemi teşvik etmesinin kişisel bi amacı yoktur heralde.

Sessiz, sedasız, 10000’i geçmiş ziyaretçi sayımız.

Zaten bayram tatilini tercihim dışında evden uzakta geçiriyor olmanın huysuzluğu üzerimde. Sabah bilgisayarı açtım, bilmemkaçıncı kez o ekran.