İşte, başka işe güce dalınca insan, yapmaktan ilk feragat ettiği şeylerden bir tanesi de blogunu güncellemek oluyor demek ki. 1 aydan fazladır el sürülmemiş, yazık.

Diyorum ya aklımda çok şey var diye. Var olanların bir kısmının var olduğunu bile unutmuşum. Geçen bir sohbette bunlardan bir tanesi, bir askerlik anısı, tesadüfen çıktı ortaya. Biraz üzerine düşününce, aslında benim için hala önemli bazı değerleri yansıttığını fark ettim. O yüzden paylaşıyorum.

Türk Hava Yolları’nın Bu Gurur Hepimizin reklamı dün bütün TV kanallarında ve bizim alemlerde seyire sunuldu. Dünyada en fazla ülkeye uçan hava yolu olmuş THY, tebrik ediyoruz.

Dün Neşet Ertaş’ın vefatını öğrendik. Allah rahmet eylesin; çoğumuzun onun olduğunu bile bilmeden beynimize kazınmış pek çok eserin sahibidir. Hali ile dün sohbetlerde konu Anadolu müziği üzerine döndü bir miktar. Bir şekilde Wikipedia’da Aşık Veysel başlığına gittim. İngilizce’si neredeyse 8 sayfa süren başlığın Türkçe’si 4 paragraf. Almanca’sı, Kürtçe’si bile daha detaylı bilgi veriyor.

Emre ve yaşıtları çocukların enteresan özelliklerinden bir tanesi de kreşte hiç sorun çıkarmadan yaptıkları pek çok şeyi evde anne ve babalarının yanında yapmamalarıdır. Yakın zamana kadar çorba içmek de Emre için bu kategoriden bir davranıştı. Kreşten verilen bilgi formunda istisnasız olarak her öğlen çorbanın yanında (+) işareti görmemize rağmen, bir yıla yakın süredir evde ağzımıza bir kaşık çorba koymamıştık.

… (dırı dırı dırı dım), I knew that I would, now (dırı dırı dırı dım)I feel good (dırı dırı dırı dım), I knew that I would, now (dırı dırı dırı dım)So good (dıt dıt), so good (dıt dıt), I got you (dat dat dat dat dat)